و انـسـان (بـر اثـر شـتـابـزدگى ) بدیها را طلب مى کند آنگونه که نیکیها را مى طلبد، و انسان همواره عجول است .
1-آیا انسان ذاتا عجول است ؟
نه تنها در رابطه با عجله و شتابزدگى که در آیات فوق انسان به آن توصیف شده ، در مـوارد مـتـعـددى دیـگـر از قـرآن نـیـز مذمتهائى روى عنوان (انسان ) دیده مى شود، از قـبـیـل (ظـلوم ) و (جـهول ) و (کفور) و (طغیانگر) و (هلوع ) (کم ظرفیت ) و (مغرور) و مانند آن .
ایـن تـعـبـیـرات گاهى این سؤ ال را به وجود مى آورد که چگونه مى توان این امور را با بـرداشـتـى کـه از قـرآن در مـورد فـطـرت پـاک انـسـان و حامل روح خدائى بودنش داریم ، هماهنگ ساخت ؟