فَتَلَقَّى ءَادَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
سپس آدم از پروردگار خود کلماتى دریافت داشت (و با آنها توبه کرد) و خداوند
توبه او را پذیرفت ، خداوند تواب و رحیم است .(بقره/37)
نکته ها:چون آدم از غذایى که نباید بخورد، چشید و از آن همه نعمت و رفاه محروم شد،
متوجّه اشتباه خود گردید. او در اثر پشیمانى و ندامت، کلماتى را از خداوند
دریافت کرد و به وسیله ى آن کلمات، توبه نمود. [1]
الَّذِینَ
یَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِیثَقِهِ وَیَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ
اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَیُفْسِدُونَ فِى الْأَرْضِ أُوْلَئِکَ هُمُ
الْخَسِرُونَ
(فاسقان آنها هستند که ) پیمان خدا را پس از آن که محکم ساختند، مى شکنند، و
پیوندهائى را که خدا دستور داده بر قرار سازند قطع مى نمایند، و در جهان فساد مى
کنند، اینها زیانکارانند.(بقره/27)
از آنجا که در آخرین آیه گذشته ، سخن از اضلال فاسقان بود در این آیه با ذکر سه
صفت فاسقان را کاملا مشخص و معرفى مى کند:
1- (فاسقان کسانى هستند که پیمان خدا را پس از آنکه محکم ساختند مى شکنند) (الذین
ینقضون عهد الله من بعد میثاقه ).
انسانها در واقع پیمانهاى مختلفى با خدا بسته اند، پیمان توحید و خداشناسى پیمان
عدم تبعیت از شیطان و هواى نفس ، فاسقان همه این پیمانها را شکسته سر از فرمان حق بر
تافته ، و از خواسته هاى دل و شیطان پیروى مى کنند.
یَأَیُّهَا النّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّکُمُ الَّذِى خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ
اى مردم پروردگار خود را پرستش کنید، آن کس که شما و پیشینیان را آفرید، تا پرهیزکار شوید(بقره/21)
1- خطاب (یا ایها الناس ) (اى مردم ) که در قرآن حدود بیست بار تکرار شده و یک خطاب جامع و عمومى است نشان مى دهد که قرآن مخصوص نژاد و قبیله و طایفه و قشر خاصى نیست ، بلکه همگان را در این دعوت عام شرکت مى دهد، همه را دعوت به پرستش خداى یگانه و مبارزه با هر گونه شرک و انحراف از خط توحید مى کند.
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ
آنان که به غیب ایمان مى آورند و نماز را بر پا مى دارند و از آنچه به ایشان روزى داده ایم انفاق مى کنند.(بقره/3)
ایمان به غیب درست نخستین نقطه اى است که مؤ منان را از غیر آنها جدا مى سازد و پیروان ادیان آسمانى را در برابر منکران خدا و وحى و قیامت قرار مى دهد و به همین دلیل نخستین ویژگى پرهیزکاران ایمان به غیب ذکر شده است .
تفسیر:میان همه مردم جهان رسم است که هر کار مهم و پرارزشى را به نام بزرگى از بزرگان آغاز مى کنند، و نخستین کلنگ هرمؤسسه ارزنده اى را به نام کسى که مورد علاقه آنها است بر زمین مى زنند، یعنى آن کار را با آن شخصیت مورد نظر از آغاز ارتباط مى دهند.
