وَإِذِ ابْتَلى إِبْرَهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ
إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَمِنْ ذُرِّیَّتی قَالَ لاَ
یَنَالُ عَهْدِى الظَّلِمِینَ(بقره/124)
(به خاطر بیاورید) هنگامى که خداوند ابراهیم را با
وسائل گوناگونى آزمود، و او بخوبى از عهده آزمایش بر آمد، خداوند به او فرمود: من
تو را امام و رهبر مردم قرار دادم ، ابراهیم عرض کرد: از دودمان من (نیز امامانى قرار بده )
خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران نمى رسد (و تنها آن دسته از فرزندان تو که
پاک و معصوم باشند شایسته این مقامند).
امام کیست ؟
از آیه مورد بحث اجمالا چنین استفاده مى شود: مقام امامتى که به ابراهیم بعد از پیروزى در
همه این آزمونها بخشیده شد. فوق مقام نبوت و رسالت بود.
